در این مطلب می‌خواهم درباره چرایی نوشتنم در این وبلاگ شرح دهم:
چرا می‌نویسم؟
تنها دلیل برای نوشتن در این وبلاگ "خودم" هستم.
چند وقتی است به دلیل مطالعه کتاب‌ها و مقالات مالی و اقتصادی دچار رخوت شدیدی شده‌ام و درباره مطالب گوناگون اقتصادی و مالی اطلاعاتی از منابع گوناگون دارم که وجود این اطلاعات به من این حس را می‌دهد که چیزی بلدم (اما خدا رو شکر هیچ‌وقت احساس صاحب‌نظر بودن نکرده‌ام). همچنین با دقت در صحبت‌های اخیرم با دوستان و آشنایان به تکراری شدن حرف‌هایم در محافل پی برده‌ام. تکراری بودن مطالب برای خودم که گوینده آن هستم رخ‌داده است نه برای شنوندگان آن.
در هنگام خواندن یکی از مطالب محمدرضا شعبانعلی درباره چرایی نوشتنش نکته‌ای جالبی به چشمم خورد. اصلاً بگذارید عین مطلب را بیاورم."بیرون ریزی و نوشتن، درست مانند پرت کردن سوخت موشک به بیرون است. تو را خالی می‌کند و با تکانش و شدتی بیشتر، به جلو می‌راند." حتماً برای شما هم پیش‌آمده است که وقتی موضوعی را که به‌تازگی خوانده‌اید برای فرد دیگری تعریف می‌کنید خودتان بهتر آن را می‌فهمید و نکات تروتازه و زوایای پنهان آن را بیشتر متوجه می‌شود. حتی برای من پیش‌آمده است که یک کتاب خوانده‌ام و بعد از تعریف آن برای دوستانم خودم نکات جدید و مهم آن را کشف کرده‌ام!
نکته بعدی در رابطه با دلیل نوشتنم، ثبت طرز تفکر فعلی است.برای من زیاد پیش‌آمده است که با دیدن یک عکس در خاطرات گذشته غرق‌شده و فضای آن عکس و لحظات آن برایم یادآوری شده است.ویژگی اصلی عکس‌ها و فیلم‌ها ثبت لحظات تاریخی و فیزیکی انسان است.اما در رابطه با طرز فکر چطور؟آیا می‌توانیم طرز فکر 3 سال پیش خود را به خاطر بیاوریم؟ مسلماً کسانی که روزانه به نوشتن خاطرات خود می‌پردازند به‌راحتی می‌توانند این کار را انجام دهند اما برای سایر افراد این کار بسیار سخت است.حتی گاهی دوستی صحبتی را از 3 سال پیش ما نقل می‌کند و باور نمی‌کنیم که چنین طرز فکری داشته‌ایم.خلاصه اینکه تنها راه ثبت و ضبط طرز تفکر و نوع اندیشیدن فعلی درباره مسائل مختلف، نوشتن است. نوشتن باعث ثبت طرز تفکر درباره مسائل مختلف می‌شود و سبب می‌شود متوجه تغییر روند فکری یا عدم‌تغییر آن(مرگ یا جمود فکری) بشویم. ثبت طرز فکر از طریق نوشتن خود راهی است برای فهم جمود فکری و اصلاح آن.
هنگامی‌که می‌خواهم درباره مطلبی صحبت کنم کمتر از زمانی که می‌خواهم درباره آن چیزی بنویسم از منابع معتبر و موثق و رفرنس دهی استفاده می‌کنم. نوشتن درباره مطالب روزمره و مشغولیت‌های ذهنیم سبب تفکر جامع‌تر و علمی‌تری نسبت به آن‌ها خواهد شد که مدنظر من است.
با توجه به دلایل بالا بر آن شدم تا در این وبلاگ شروع به نوشتن کنم. به‌عمد فضای اینستاگرام یا تلگرام را برای نوشته‌هایم انتخاب نکردم.افرادی حاضر در اینستاگرام و تلگرام دیدن یک عکس از دوستانشان یا خواندن جوکی در یک صفحه را ترجیح می‌دهند تا خواندن چرندیات ذهنی یک فرد. فضای حاکم بر وبلاگ به دلیل اینکه فرد برای خواندن آن به سراغ شبکه‌های اجتماعی خود نمی‌رود و در این میان هزاران پیام گرفتارش نمی‌کند را بیشتر پسندیدم.
