یوپی‌اس یا منبع تغذیه بدون وقفه به انگلیسی Uninterruptible power supplyیا UPSوسیله‌ای است که در کنار یک رایانه (یا مصرف کننده برقی دیگر) نصب می‌شود و هنگام قطع یا تغییرات شدید ولتاژ ورودی، امکان ادامه کار در حالت نرمال را برای مصرف‌کننده فراهم می‌کند. UPSهای کوچک معمولاً درون خود، یک باتری دارند که هنگام وجود برق در حالت عادی آن را شارژ می‌کنند. هنگام قطع برق یا افت ولتاژ زمانی که ولتاژ از یک مقدار کمتر شود UPS به طور اتوماتیک منبع تغذیه رایانه را از برق شهر به باتری موجود درون خود تغییر می‌دهد این کار در مدت زمانی حدود یک یا ۲ میلی ثانیه انجام می‌پذیرد و در نتیجه رایانه متوجه قطع جریان الکتریکی نشده و به کار خود ادامه می‌دهد.
همان طور که در تعریف UPS آمده بود کاربرد این محصول زمانی است که منبع تغذیه اصلی مثل برق شهری قطع می شود.
عملکرد UPS مرا به یاد زمان هایی انداخت که در زندگی من و هر کس دیگری وجود دارد. زمان هایی که نا امید هستیم، بی انگیزه ایم، رغبتی برای حرکت جدیدی نداریم، زندگی مان پراست از مشکلات حل نشده در ذهنمان. در این زمان منبعی که توانایی خاموش نشدن ما، توانایی ادامه دادن را به ما می دهد چه کسی خواهد بود؟
به نظرم نزدیکانی مثل دوستان، همسر، والدین می توانند منابع خوبی برای مراجعه در این زمان ها باشند. آمار دقیقی وجود ندارد، من هم آمار دقیقی ندارم اما برای اینکه اعداد در ذهن به خوبی باقی می مانند این را بیان می کنم:
هر کدام از ارتباطات نزدیکی که ما داریم در نهایت 48 ساعت خواهد بود که در طول سال توزیع شده است. 48 ساعتی که ما بی حوصله ایم، بریده ایم، بی انگیزه ایم، شکست خورده ایم و می توانیم به ارتباطات نزدیکمان پناه ببریم تا فرصتی کسب کنیم برای برگشت مجدد به زندگی، فرصتی برای بازیابی خود، فرصتی برای گوشزد شدن برخی موفقیت ها و نکات مثبت در دل شکست ها. به نظرم روابطی که در آن این 48 ساعت از یک میزان مشخصی کمتر است نباید جزء روابط نزدیک محسوب شود. روابطی که در آن گوشی برای شنیدن شکست ها، درد دل ها، بریدن ها، نا امیدی ها کمتر از 48 ساعت در سال باشد، نباید جزء روابط نزدیک محسوب شوند(به شرط آنکه رفتارهای بعد از شنیده شدن ما را از گفتن پشیمان نکند).
بودن های کنار هم اگرچه برای دو طرف ارزشمند و لذت بخش است اما اصل رابطه بر می گردد به همین 48 ساعت.
