عدم تصحیح اشتباهات و روندهایی که تکرار می شوند

اشتباهاتی در زندگی هر کسی رخ می دهد

چه در روابط عاطفی

چه در فضای شغلی

چه در روابط اجتماعی

و هر جای دیگر

فکر در مورد اشتباهات، منشا و تحلیل آن ها منجر به آن خواهد شد این اشتباه دیگر تکرار نخواهد شد

اما اگر به اشتباهات خود را تحلیل نکنیم

اگر در موردش فکر نکینم

روندهای تکراری در زندگی خواهیم داشت

فردی که روزانه و ماهانه در روابط اجتماعی خود تخریب می شود و هیچ نمی گوید

فردی که هر رابطه عاطفی اش به بن بست می رسد و زنان را موجوداتی عجیب و خارق العاده می داند

فردی که هر بار خواسته اش را مطرح نمی کند و منتظر است دیگران خواسته اش را بفهمند و درک کنند و عمل کنند

داستان های تکراری و روندهای تکراری در زندگی، ناشی از عدم تصحیح اشتباه است

فهمیدن این موضوع و درونی کردن مرکز کنترل نیز، خود نیازمند تحلیل و تفکر است و گرنه هر مرتبه، هزاران دلیل خارجی می توان یافت تا موضوعی را توجیه کنی

میانگین پنج نفر و حرف هایی که دیگر نمی زنم

محمدرضا شعبانعلی در یکی از قوانین کسب و کار خود و به عنوان اولین قانون کسب و کار خود، قانون زیر را مطرح می کند:

هیچکس از متوسط اطرافیانش چندان فراتر نمی‌رود

ماه ها قبل این مطلب را خواندم. راهکار برای اینکه اطرافیان بهتری داشته باشیم، این است که اطرافیان خود را همراه با خود بالا بکشیم تا دنیای بهتری را با همدیگر تجربه کنیم.

به یاد دارم وقتی که برای ماه های اول در محیط کارگزاری حاضر شدم، از هر اندک فرصتی برای صحبت با همکاران بخش های مختلف استفاده می کردم. اطلاعات می دادم و اطلاعات می گرفتم. آنچه که از ارتباطاتم در کارگزاری دارم هم مدیون همان ماه های آغازین و مباحثات و اطلاعات هستم.

این چند وقت اخیر، محافظه کارتر شده ام. کمتر با دیگران صحبت می کنم. اگر امکان داشته باشد برای صحبت نکردن با دیگران، حتی مسیرم را عوض می کنم.

ماحصل آنچه اتفاق افتاده است را می توان، در لاک خود فرو رفتن و انتخاب اطرافیان از همکاران واحد خود دانست. اتفاقی که منجر به کوچک شدن اطرافیان، حل شدن در محیط شده است.

ریشه این مشکل را نمی دانم. اما فکر کردن به آن، منجر به بهبود اطرافیان و بهبود عزت نفس ناشی از مهارت ابراز وجود خواهد شد.

قضاوت ذهنی و فرصت به دیگران

قضاوت ذهنی در مورد افراد، رفتارهای آنان یکی از مواردی است که همواره من انجام داده ام. پیش خودم، ذهن طرف مقابل را خوانده ام و براساس قضاوت ذهنی خودم رفتاری داشته ام.

یکی از اشتباهات متداول قبل، در حین و پس از مذاکره همین است. سر خاراندن طرف را بی حوصلگی برداشت می کنم و آنجا که مذاکره به اوج خود رسیده است، مذاکره را رها می کنم. البته که توجه به زبان بدن طرف مقابل، تغییر موضوع مورد بحث می تواند نشانه های خوبی باشند اما الزاما قضاوت ذهنی من، نمی تواند صحیح باشد.

جالب است که هرگاه که قضاوت ذهنی هم انجام می دهم خطای تایید سراغم می آید. بعد از اینکه متوجه شدم قضاوتم درست بوده است، ذهنم به من یادآوری می کند که همیشه قضاوت هایت درست است اما وقتی که قضاوتم غلط است، ذهن سکوت می کند.

امتحان انجمن خوشنویسان نوین

ترم اول از کلاس خوشنویسی هم به پایان رسید و امتحان آن هم برگزار شد.

هنر جذابی است خوشنویسی مخصوصا یادگیری آن کنار فردی دوست داشتنی

 

نقطه بهینه در روابط عاطفی

نزدیکی بیش از حد، به همان اندازه که دوری خطرناک است می تواند خطر ساز باشد.

نزدیکی بیش از حد، انتظار می آورد

نزدیکی بیش از حد، زود رنجی می آورد

نزدیکی بیش از حد، حساسیت می آورد

نزدیکی بیش از حد، تک بعدی ات می کند

پیدا کردن نقطه بهینه در یک رابطه عاطفی، امری است که با تجربه به دست می آید و نیازمند داشتن تنوع در ارتباطات اجتماعی از قبیل همکاران و دوستان است. در واقع باید از جهات مختلف تامین باشی تا بتوانی تعادل در یک رابطه عاطفی را رعایت و اجرا کنی.

امکان کاهش دستوری نرخ سود سپرده

مصوبه از این قرار بود:

سود سپرده های 1 ساله تمام بانک ها و صندوق های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت به 15درصد تقلیل خواهد یافت. مصوبات شورای پول و اعتبار در چند سال اخیر به تعیین دستوری نرخ سود سپرده و تسهیلات محدود شده است. تعیین دستوری نرخ سود سپرده و نرخ تسهیلات به جای اینکه مشکلی را حل کند، منابع پولی را به سمت بازارهایی با سود های کاذب و موسسات مالی غیر مجاز خواهد برد. همچنین نرخ کم سود تسهیلات منجر به ایجاد تقاضای کاذب برای تسهیلات خواهد شد و برای برخی از افرادی که به این تسهیلات دسترسی داند، رانت ایجاد می کند که منجر به عدم تخصیص بهینه منابع خواهد شد.

برای فهم کارساز بودن این مصوبه باید نگاهی به ریشه های ایجاد این مشکل(افزایش نرخ سود در بازار بانکی) پرداخت:

در شرایط تورمی سال 1390 تا 1392، بانک ها که حجم قابل توجهی از سپرده ها را در نزد خود داشته اند برای جلوگیری از بین رفتن ارزش سپرده ها و از آنجایی که صنعت مسکن و مستغلات در آن سال ها رشد قابل توجهی کرده بود، اقدام به سرمایه گذاری وجوه در این بخش کردند. وقوع رکود تورمی در کشور و مخصوصا در بخش مسکن، بخش بزرگی از دارایی های بانکی را قفل کرد. فرض کنید من از مردم پولی جمع می کنم تا برایشان سرمایه گذاری کنم. با تصمیم های اشتباه خود به اصل سرمایه گذاری ضربه می زنم و قول پرداخت سود تضمین شده مثلا 20دردصدی هم به شما داده ام. از طرفی نمی خواهم اعتماد نسبت به من از بین برود. چه کار می کنم؟ منبعی برای استقراض پیدا می کنم و به این انید که تصمیم های آینده بهتری خواهم گرفت اصل و سود سرمایه گذاری را پرداخت می کنم. این بازی تا آنجا ادامه پیدا می کند که من ورشکست شوم. حال فرض کنید، من بانک هستم. اعتماد اصل اولیه کار من است. به سپرده های جدیدی که می توانم جذب کنم،  بازار وجوه بین بانکی و اضافه برداشت از منابع بانک مرکزی هم دسترسی دارم. هنگامی که نرخ اضافه برداشت از بانک مرکزی 34درصد و نرخ بازار بین بانکی 27درصد (اعداد برای مثال هستند)، بانک بد (با ترازنامه ای پر از دارایی های سمی) برای پرداخت اصل و سود سپرده های قبلی رو به جذب سپرده با نرخ حدود 20درصد می آورد. در این حالت بهای تمام شده سود سپرده حدود 22 درصد (با احتساب نرخ ذخیره قانونی)، خواهد بود که پایین تر از بهای پول در بازار بین بانکی و اضافه برداشت بانک مرکزی است. جذب و مهاجرت سپرده ها از بانک های خوب(فاقد دارایی سمی) به دلیل نرخ بهره بالاتر بانک بد، اتفاق می افتد و بانک های خوب برای جلوگیری از فرار سپرده ها به پرداخت نرخ بالاتر می پردازند. در این فرآیند تمام بانک ها، تبدیل به بانک بد و با بدهی بالا خواهند شد.

حال با توجه به ریشه مشکل، آیا می توان گفت کاهش دستوری نرخ سود و نرخ تسهیلات امری شدنی با توجه وجود دارایی های سمی در ترازنامه بانک هاست. شاهد این امر، تماس های مکرر بانک ها با مشتریان در تمدید قراردادها تا قبل از شروع این مصوبه است.

مرموز بودن

تا چه حد در مرموز بودن افکار و رفتار مناسب است و برای چه کسانی؟

انسان ها همچون معمایی هستند که توسط افراد دیگر کشف می شوند. به میزانی که افراد در خود معمای بیشتری داشته باشند، در ذهن دیگران بیشتر باقی خواهند ماند. کارهای باز همیشه سهم بزرگی از ذهن ما را به خود اختصاص می دهد به همین شیوه انسان های باز(افرادی که رازهای بیشتری دارند). سایر افراد برای تعامل با این افراد، تلاش بیشتری خواهند کرد و برای نزدیک شدن به آنان تمام تلاش خود را خواهند کرد. زیرا در این افراد به دنبال کشف حقیقتی هستند. این در حالی است که سایر افراد، به این دلیل که همه چیز را عیان و آشکارا بیان می کنند و چیزی برای کشف ندارند.

افراد مرموز همواره، سخنی برای بیان و نکته ای مانند خرگوشی که از کلاه بیرون می آورند دارند، تا به موقع و برای کسی که خودشان می خواهند معجزه ای از خود، رو کنند.

مرموز بودن را از شخصیت مایکل در فیلم پدرخوانده آموختم.

رشد و پیشرفت

محمدرضا شعبانعلی در روز 26 مرداد گردهمایی داشت. این گردهمایی در دانشگاه شهید بهشتی صورت پذیرفت. به دلایلی در این گردهمایی شرکت نکردم.

این نوشته داخل کارت پستال این همایش است:

دیدن این نوشته مرا به یاد کاریکاتور قدیمی انداخت:

در جستجوی اسطوره

دوست عزیزم شاهین، دوستی پر تلاش، اهل مطالعه و با تصمیمات جسورانه است. بارها عکس یک نفر را در پروفایل تلگرامش و در جای جای زندگی اش دیده بودم. تا روزی که ازش پرسیدم. متوجه شدم اسطوره زندگی اش است. فکر می کنم به خوبی راه زندگی خود را پیدا کرده است. اسطوره زندگی خود را یافته است و هر جای مسیر که باشد خودش را با او تطابق می دهد و مسیر خود را با مسیر او می سنجد و بهترین منتقدش، خودش خواهد بود و مسیر آذرتاش آذرنوش.

از آن شب سوالی در ذهن من نقش بست. اسطوره من در زندگی حرفه ای و شخصی ام چه کسی است؟

برای شروع خلاصه ای چند صفحه ای از سرگذشت چند تن از اسطوره های مالی را خواندم. وارن بافت، جورج سوروس و تنی چند از افراد دیگر را خواندم. اما واقعا از اسطوره بودن برای من و مدل ذهنی من فاصله داشتند.

سوال همچنان باقی است و من هر روز به دنبال جواب سوال